Kacang Lupa Kulit

Ini peribahasa yang artinya tidak tahu diri. Bisa juga dibilang lupa dari mana kita berasal. Biasanya peribahasa “Bagai kacang lupa akan kulitnya” disematkan ke orang yang lupa asal-usul adat istiadatnya. Misalnya, Bang Kobar teman main gaple Bang Namun.

Waktu masih melarat Bang Kobar tinggal di pos ronda bareng Bang Acim dan preman lainnya. RT dan sesepuh Kampung Kapitan tak pernah menolak siapapun yang mau menetap di kampungnya asalkan tidak bikin onar. Sepuluh tahun lebih ia tinggal di pos, mandi di Langgar (musala).

Sejak Pemilu 2014 Bang Kobar aktif di salah satu partai politik. Ternyata aktivitasnya bikin hoki. Ia bisa ngontrak rumah, beli motor, hingga menurut kabar burung hantu-nya Mang Ucun, “Bang Kobar udah hebat sekarang. Rumahnya gedong di daerah Sentul. Ke mana-mana pake mubil cakep. Tapi sayang, dia nggak ngenalin saya, waktu papasan di loby hotel.”

“Bukan Si Kobar, kali Cun.” jawab Bang Namun sambil Wasapan.

“Yakin saya mah. Orang awalnya dia sempet ngeliatin saya. Trus pas saya samperin eh dia bilang, ‘Anda siapa ya?’ Saya kira becanda. Tapi dia beneran gak mau inget sama saya. Padahal tau kan, kupingnya Kobar kan rawing. Ada besetan, bekas dulu digigit herder. Bisa gitu ya si Kobar.”

“Koq gitu ya si Kobar. Kayak kacang lupa sama kulitnya!” Bang Acim baru kelar masang kentongan baru pos ronda.

“Itu dia Bang. Saya juga mikir gitu. Saya sampe penasaran. Saya ikutin sampe dia naik mobil eh dia mindik² ngeliatin saya. Yakin saya mah itu Bang Kobar. Hebatlah ya, udah jadi orang gedean, lupa sama temen. Lupa sama yang sering kasih nasi goreng.” Mang Ucun geleng-geleng kepala.

“Kalo gue yang digituin, gue geprak tuh orang. Die lupa waktu masih kebelangsak di mari. Makan bareng², utang ditalangin, waktu ribut di pasar juga gue yang nyelametin. Trus gue ajarin pegimane idup yang kuat, berani, solider, jangan nyakitin orang kecil.” Bang Acim kesal.

“Iya, kacang kulit lupa bungkusnya!” Sentak Mang Ucun.

“Kacang lupa kulitnya!” Ralat Bang Acim.

“Biarin aja deh si Kobar mau kayak gimana. Lagian yang namanya kacang emang harus dikupas kulitnya. Kalo nggak dikupas, ya gak enak dimakan.” Bang Namun scrolling News di Google.

“Yaelah, peribahasa pake lu anggap kacang beneran. Ntu kan cuma kiasan, Mun. Intinye dia udah kagak inget sama orang² yang pernah berjasa sewaktu masih belom bisa ape². Ape lagi sama si Ucun. Wajar si Ucun kesel, lha yang sering ngasih makanan ke Pos Ronda kalo tengah malem pan si Ucun. Pulang jualan nasi goreng, pasti disisain tuh buat kite² di pos. Termasuk si Kobar.” jelas Bang Acim.

“Gini, Cim, Cun. Maksud gue sih gini. Kalo kate Ngkong Haji Rohimin. Guru kite…, Kagak usah ungkit² jasa kite. Ntu namanya ngurangin keikhlasan. Dulu kan waktu elu pade idup sama² di mari, ikhlas² aje kan. Ada rezeki bagi², dikit banyaknye, kite kagak pernah perhitungan. Lah, sekarang ngapain juga kita ungkit²? Emang lu pengen si Kobar bilang sama orang² di tempat barunye, kalo lu orang yang berjasa sama die? Nggak kan? Lu pengen diumumin kalo pernah ngasih makan Kobar? Nyelametin nyawanye? Ngajarin die? Masih butuh pengakuan lu?” panjang bener Bang Namun ngomong. Gue sampe capek ngetiknya.

“Bener juga lu, Mun. Ngapain juga ye kite jadi kayak minta terima kasih gitu. Ih, makasih Mun lu dah ngingetin gue. Lagian si Ucun sih yang mancing² gue kesel.”

“Jiah, jadi saya yang salah. Saya kan cuma cerita abis ketemu Bang Kobar….” Bibir Mang Ucun njebleh.

“Ya, lu nggak salah, Cun. Ini bukan perkara salah-bener. Gue sih cuma inget nasehat Kong Haji Rohimin, Guru Kite. Pan banyak banget tuh murid² Kong Haji di mane-mane. Tapi satu pun gak ada yang ngaku² pernah belajar ngaji sama Kong Haji. Malah yang dianggap gurunya orang² yang baru ketemu belakangan. Mentang² sih orang tenar. Tapi Kong Haji mah biasa aje.”

“Iye, ye. Gue baru paham yang lu maksud, kacang emang musti lepas dari kulit ye. Biar longgar, bebas jalanin idupnye. Kacangnye dibilang enak, kulitnye dibuang ke tempat sampah. Emang idup kayak gitu ye. Trus kite pengen ikhlas kayak kulit kacang juga gak gampang.” Renung Bang Acim.

Malam masih belum selesai. Lampu Pos Ronda masih menyala. Tiga warga itu masih di sana. Mereka menunggu siaran langsung Liga Champion.

Author: MT

1 thought on “Kacang Lupa Kulit

  1. Suka keidean kulit kacang dimanfaatin jadi kompos untuk memupuk tanaman kacang, kan mereka bisa reunian yak bang Nam.

Leave a Reply to dobeldenCancel reply